تكمیل  فوتوگراف (نگارش با نور) و عكس های ثابت،گراورسازی را اختراع كرده بود كه بعدها  در صنعت چاپ بسیار مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب كه جاهای فرورفته را از مركب پر می كردند و به كمك این صفحه ، نوشته ها و نقش های گوناگون را روی كاغذ چاپ می زدند. نی ئپس نام اختراع خود را «هلیوگراور» گذاشت  كه به معنای حكاكی با نور خورشید است.

تا قبل از اختراع وی برای تكثیر نسخه های چاپی، متن نوشته ها و نقش ها را روی سنگ های مسطح حكاكی می كردند (كه كاری سخت و وقت گیر بود) و از این رو آن را چاپ سنگی می نامیدند.

در پی این موفقیت، نی ئپس به این فكر افتاد كه یك صفحه قیر اندود را درون  اتاقك تاریك قرار دهد و از طبیعت عكس بگیرد، علاوه بر این ، برای اینكه تصویرهای معكوس ایجاد شده در اتاقك تاریك را اصلاح كند، سفارش ساخت نوعی عدسی را داد كه یك طرف آن محـّدب و طرف دیگرش مقعر بود. در پی آزمایش هایی چند، سرانجام نی ئپس صفحه ای قیراندود را به دقت پشت دوربین خود جاسازی كرد و آن را به مدت  هشت ساعت در مقابل منظره جلوی پنجره اتاق كارش واقع در حومه شهر شالون قرار داد و در اینجا بود كه اولین عكس جاودانه ی تاریخ در سال 1827 میلادی شكل گرفت.

سال ها گذشت تا اینكه در سال 1837 یك پاكباخته ی دیگر ِ اتاقك تاریك به نام لوئی داگر (Louis Daguerre)  فرانسوی پس از سال ها تلاش دیوانه وار سرانجام موفق شد عكس هایش را كه با یدید نقره ، حساس می كرد توسط محلول نمك  طعام قوی ثابت و پایدار كند . آقای داگر پیروزمندانه اختراع خود را داگر ئوتیپ ( Daguereotype)نامید . با این حال، عكس های اولیه آقای داگر چندان چنگی به دل نمی زدند و زمان نوردهی آنها نیز جهت فراگیر شدن این اختراع ، طولانی بود (نزدیك به هشت دقیقه). لیكن بر اثر تلاش های بی وقفه و كمك های مالی دولت وقت فرانسه، به تدریج در شیوه ی عملی داگر بهبودی نسبی حاصل شد، به طوری كه زمان عكسبرداری به حدود 30 ثانیه تقلیل یافت و در نتیجه طرفداران زیادی در بین عامه مردم پیدا كرد. سرانجام لوئی داگر 52 ساله در ماه اوت سال 1839، در یك جلسه ی عمومی آكادمی علوم فرانسه ، نتایج آزمایش ها، تصاویر عكاسی و شیوه عامل دوربین داگر ئوتیپ را به به دنیا عرضه داشت.

در سال 1835 میلادیویلیام هنری فاكس تالبوت (Fox Talbot) یك ریاضیدان انگلیسی كه بدون توجه به دستاوردهای نی ئپس و داگر راه خود را می رفت، موفق شد  با نسبت مشخصی از محلول نیترات نقره و نمك طعام ،اولین عكس منفی كاغذی دنیا را با استفاده از اتاقك تاریك ، از منظره بیرون پنجره خانه اش به وجود آورد. مورخان ، وی را به همراه یك فرانسوی دیگر به نام «هیپولیت بایارد» به طور مستقل ، اولین مخترعان عكاسی می دانند كه تقدم اختراعات خود را به اطلاع عموم نرسانده بودند، كاری كه داگر موفق به انجام آن شده بود.

تالبوت سرانجام در اوایل سال 1839 نمونه هایی از عكس های منفی – مثبت خود را به انجمن سلطنتی بریتانیای كبیر در لندن ارائه كرد و طی نامه ای دلایل تقدم آزمایش های خود را نسبت به آزمایش های داگر برشمرد. البته تا این زمان برتری بالقوه عكس های تالبوت نسبت به داگر  ئوتیپ آشكار نشده بود و به همین دلیل هم چندان با استقبال عمومی مواجه نشد.

اما تالبوت  از پای ننشست و تا سال 1841 روش عكاسی  خود را كامل كرد و به نام كالوتایپ (Calotype: واژه ای یونانی به معنی نقش زیبا) به ثبت رسانید. در سال 1844 تالبوت لابراتواری جهت ظهور كالوتایپ های فروخته شده خود تأسیس كرد. سرعت عمل كالوتایپ شغل عكاسان را توسعه داد و سرانجام این امكان را برای آنها فراهم ساخت كه به صورت تجارتی از مردم عكس بگیرند. با این همه ، روش عكاسی كالوتایپ هرگز در امریكا رواج نیافت؛ چون در آنجا  داگر ئوتیپ یكه تاز میدان بود.

1870war NEGATIVE COLLODION PLATE

داگر در سال 1851 درگذشت. آن سال را باید پایان یك  دوره تاریخی از تكامل عكاسی به شمار آورد ؛  زیرا در همان سال تكنیك جدیدی اختراع شد كه شیوه های عك

اسی ثبت شده توسط داگر و تالبوت را بی اعتبار نمود . در روش جدید ماده ای به نامكلودین (Colodion: پنبه باروتی حل شده در اِتر كه آن را با یُدید نقره تركیب می كردند) به كار گرفته شد و به جای كاغذ (كه پایه ی ضعیفی برای لایه ی حساس مذكور به شمار می رفت) شیشه را با این ماده مرطوب می ساختند. مبتكر این روش «فردریك اسكات آرچر» مجسمه ساز انگلیسی بود. مزیت عمده عكاسی با شیشه ،  سرعت عكسبرداری با آن بود، به طوری كه عكس در كمتر از سه  ثانیه شكل می گرفت. البته شیشه ی كلودیونی را باید به كمك اسید پیروگالیك یا سولفات فرو ظاهر و سپس توسط محلول سیانور پتاسیم یا تیوسولفات سدیم ثابت می كردند. از این رو عكاسی با این روش چندان آسان نبود ؛ زیرا علاوه بر تجربه عكاسی، به اطلاعاتی درباره علم شیمی نیز احتیاج داشت. به همین دلیل (وبا وجود اینكه چندی بعد شیشه های خشك كلودیونی ابداع و به بازار عرضه شد) روش فوق چندان رواج نیافت